مکالمات در هوانوردی

اگر شما هم به موضوع مکالمات در خلبانی و هوانوردی علاقه مند هستید ٫احتمالا تا کنون این سوال برایتان ایجاد شده است که خلبانان چگونه با برج مراقبت صحبت میکنند. همانطور که میدانید داخل کاکپیت ٬(اتاقک مخصوص خلبانان) تجهیزاتی برای صحبت کردن آنان و تبادل اطلاعات با برج مراقبت و واحد های کنترل وجود دارد. حتما این جمله ی معروف را شنیده اید که : مسافران گرامی لطفا در طول پرواز گوشی همراه خودرا خاموش نگه دارید و یا آن را در حالت پرواز قرار دهید. به نظر شما علت چیست؟ روشن بودن گوشی همراه در واقع فضایی را ایجاد میکند تا سیگنال هایی همواره در حال رفت و آمد به آن باشند. در واقع مادامی که گوشی همراه شما در جیبتان است ٫ سیگنال های آن نیز شمارا همراهی میکنند. از انجایی که سیستم های رادویی هواپیما نیز به وسیله ی سیگنال هایی تبادل اطلاعات میکنند ٬ تداخل این دو سیگنال(گوشی همراه و سیستم های داخل هواپیما) میتواند در کار این سیستم های مکالماتی و دریافت اطلاعات مشکل ایجاد کند. برای مثال ممکن است خلبان نتواند صدای برج مراقبت را به خوبی بشنود. از آنجایی که برای یک پرواز اصولی و مطمئن خلبان میبایست تمام مدت با واحد کنترل مراقبت در ارتباط باشد پس چنین اتفاقاتی میتواند بسیار خطر آفرین باشد.

مکالمات برج مراقبت و خلبانان

مکالمات برج مراقبت و خلبانان شامل یک سری از جملات از پیش تعیین شده و استاندارد است. یکی از مهمترین نکات این مکالمه این است که به صورت کاملا ساده ٫ صریح و اصولی انجام شود. از اضافه گویی پرهیز گردد و کلمات به گونه ای ادا شوند که شخص شنونده به خوبی بتواند پیغام را دریافت کند. همانطور که گفته شد  این مکالمات از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند. به گونه ای که در تاریخ هوانوردی دنیا ٫ سوانح و حوادث زیادی بر اثر عدم دقت طرفین مکالمه  و در اصطلاح miss understanding (درک اشتباه) رخ داده است. به منظور جلوگیری از چنین اشتباهاتی سازمان هوانوردی جهانی ICAO قوانینی را در قالب annex 10 برای خلبانان سرتاسر جهان تدوین کرده است که در آن میتوانید اصول و قاعده ی مکالمات هوانوردی را دریافت کنید.

مکالمات هوانوردی در مورد چه موضوعاتیست؟

به صورت کلی تمام تصمیمات خلبان مبنی بر اجازه ی برج مراقبت و واحد کنترل است. زیرا خلبان از موقعیت دیگر پرواز ها و ترافیک هوایی آگاه نیست و همواره به اطلاعاتی که از واحد کنترل دریافت میکند نیاز خواهد داشت. در غالب اوقات خلبان و کمک خلبان به کمک اطلاعاتی که از واحد دیسپچ دریافت کرده اند ٫ درباره ی تمام مراحل پرواز٫ برنامه ای کامل و دقیق دارند. اما در مورد جزئیات راه ها٫ میتواند تغییراتی ایجاد شود. برای مثال ترافیک در مسیر شما در این ساعت کمی بیشتر شده و واحد مراقبت از شما میخواهد ارتفاع پرواز خودرا افزایش دهید. به طور کلی تر٫ شما از لحظه ی اول پرواز ٫یعنی از جایی که میخواهید موتور هواپیما را روشن کنید٫ نیاز به اجازه ی واحد مراقبت خواهید داشت. (در مورد هواپیماهای سبک و غالبا آموزشی٫ برای این مرحله نیاز به اجازه ی واحد مراقبت ندارید و صرفا میبایست محیط اطراف هواپیما را خالی از افراد ببینید. در واقع در این پرواز ها ٫ مسئولیت پاکسازی یا به اصطلاح clear کردن محیط بر عهده ی خودتان است) اما در خصوص هواپیماهای بزرگ و سنگین ٫ این مسئولیت بر عهده ی واحد مراقبت است. زیرا موتور این نوع هواپیماها بزرگتر و قوی تر است و تاثیر گذاری بیشتری بر محیط دارد. (این موتورها توانایی جذب افراد را در فاصله های نه چندان نزدیک نیز دارند).

تا اینجا به اهمیت و درواقع حساسیت مکالمات برج مراقبت و خلبانان پی بردیم. اکنون در ادامه ی مطلب به بررسی چگونگی این مکالمات خواهیم پرداخت.

مکالمات رادیویی

همانطور که پیش تر اشاره شد٫ نحوه ی مکالمات بین هواپیما و برج مراقبت از طریق سیگنال های رادیویی انجام میشود و میدانیم که برای برقراری ارتباط رادیویی نیاز به ابزار آلاتی داریم که این سیگنال هارا دریافت و ارسال کنند. اما وظیفه ی دریافت و ارسال این اطلاعات با چه چیزیست؟

هرسیگنالی برای ارسال شدن نیاز به یک منبع دارد. این منبع در مکالمات هوانوردی همان آنتن هاییست که در سطح فرودگاه وجود دارد. در مورد هواپیما نیز گیرنده و ارسال کننده ی سیگنال داخل سیستم های اصلی تعبیه شده است که البته دارای سیستم های پشتیبان نیز میباشند(همانطور که گفته شد ارتباطات بین خلبان و برج مراقبت از مهمتریم مسائل هر پروازیست)

قطع ارتباط و مکالمات رادیویی

بشر از آغاز خلقت به دنبال ایجاد ارتباط با هم نوعان خود بوده است. ارتباط به صورت کلی به معنای انتقال پیام از یک ذهن به ذهن دیگر است. این انتقال از آغاز بشریت روش های متفاوتی داشته است که به مرور زمان روش های سهل تری به روی کار آمدند تا به روش های مرسوم امروزی رسیده اند. برای مثال انسان های نخستین برای انتقال پیام های خود از دود آتش استفاده میکردند که این دود ممکن بود در شرایط مختلف معانی متفاوتی را نیز دنبال کند. اگر بخواهیم نگاهی کلی تر به موضوع برقراری ارتباط داشته باشیم میتوانیم بگوییم که اساس ارتباطات ما بر مبنای کدگذاریست. برای مثال زبانی که به آن مسلط هستیم گویای همین امر است. ما توافق کرده ایم که به جسمی که دارای جلد و تعدادی صفحه ی نوشته شده است بگوییم کتاب. یا در مورد زبان اشاره میتوان گفت که علائم در این زبان نوعی توافق هستند. این توافقات اساس هر رابطه ای و در هر موقعتی از جمله پرواز است. در حالتی که به هردلیلی ارتباط کلامی بین خلبان و واحد مراقبت قطع شود٫ میبایست از طریق کدگذاری های انجام شده توسط سازمان هوانوردی جهانی ICAO انتقال پیام صورت گیرد.

برای مثال زمانی که ارتباط رادویی قطع است و شما در حال تقرب به فرودگاه هستید٫ برج مراقبت با نور های متفاوت میتواند شمارا نسبت به وضعیت باند پرواز آگاه کند. در این مواقع٫ نور سبز ممتد به معنای clear بودن باند برای فرود و نور قرمز به معنی ترافیک در باند و عدم اجازه ی فرود است. برای آگاهی بیشتر در مورد این علائم میتوانید به کتابچه Annex 2 در سایت بست پایلت مراجعه نمایید